Teslim Olmak…
Ne güzel bir duygudur bazen..
Bırakmak kendini karşındakine.
Bırakmak kendini karşındakine.
Bir sonraki adımı merak etmeksizin, bırakmak..
Ne olursa olsun diyebilmek.
Bırakmak.
Sadece bırakmak…
Ne olursa olsun diyebilmek.
Bırakmak.
Sadece bırakmak…
Senin güçsüzlüğün
müdür?
Yoksa “güç”le açıklanamayacak başka bir duygu mu bu?
Bilmem.
Bilmemek belki de teslim olmanın diğer adı.
müdür?
Yoksa “güç”le açıklanamayacak başka bir duygu mu bu?
Bilmem.
Bilmemek belki de teslim olmanın diğer adı.
Oluruna bırakmak işte.
Dediğim bu.
Hani deriz ya aramızda; “rahat ol”
Ondan işte.
Dediğim bu.
Hani deriz ya aramızda; “rahat ol”
Ondan işte.
Kasıyoruz da n’oluyor?
Veya daha güçlüyüz de…
Yenmek yerine baştan teslim olmak..
Hmm, fantezi gibi bir şey…
Veya daha güçlüyüz de…
Yenmek yerine baştan teslim olmak..
Hmm, fantezi gibi bir şey…
Bu akşam geldi başıma.
Hoşuma gitmedi desem yalan.
Sorgulamadım desem, o da.
Hoşuma gitmedi desem yalan.
Sorgulamadım desem, o da.
Hoştu.
“O”ydu belki de hoş olan.
Hissettiklerimden çok…
“O”ydu belki de hoş olan.
Hissettiklerimden çok…
“Kafayı yemek” mi bunun diğer adı?
Öyle olsun!
Öyle olsun!
“Ne mutlu” dediğimi hatırlıyorum sadece.
Uyumadan önce…
Uyumadan önce…
Bu anı yaşadığımı fark edebildiğime.
Ne mutlu…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder