Yuvarlak bir Dünya.

Zaman geçtikçe diyorsun, zaman geçtikçe unutuyorum. Aslında tam bir yalan üstüne kuruyorsun geleceğini. Çünkü ne kurtulduğunu sandığın geçmişin gidiyor senden ne de yeni bir geleceğe adını yazdırabiliyorsun. Bazı günler geliyor bir film, bir kitap, bir şarkı sana hatırlatıyor hiç olmaması gerekenleri. Sonra yine başa sarıyoruz. Dünya'nın aslında yuvarlak olduğunu öğreniyoruz. Ne kadar sürede tekrar başlangıca geldiğin yaşadıklarına bağlı belki ama sonuçta bir gün bu bitişin aslında bir başlangıç olduğunu anlıyorsun. Onun bir başlangıç olduğunu, beraber yaşadıklarınızın bir yol olduğunu ve her şeyin bitişinin yine onda olduğunu fark ediyorsun. Sizi bilmem ama ben bitiremiyorum çünkü bende eksik bir şeyler var. O yok. Sen yoksun. Sen olmayınca bende yokum. Ve biz, biz yokuz. Ben yokluğu hep maddi açıdan değenlendirirdim oysa ne acıymış manevi yokluk. Bedenin var ama içinde hep bir eksiklik hep bir yokluk. Sonra mı? İşte sonra hayat sana kocaman bir bokluk.